Eseje Wiesława Hejny entuzjastycznie przyjęte przez „Nowe Książki”
Czerwiec 2019
Lalki i głębsze poznanie bytu – tak została zatytułowana recenzja książki Wiesława Hejny Mój teatr, zamieszczona na łamach „Nowych Książek” (6/2019). Elżbieta Baniewicz napisała w niej m.in.:
Wydawane obecnie książki są ładne, w porównaniu z latami słusznie minionymi – wręcz piękne. Mój teatr Wiasława Hejno zdobią zaledwie trzy wkładki z ilustracjami, ale jakie! Każdą otwiera czerwona kartka z tytułem spektaklu: Proces (Franza Kafki), Gyubal Wahazar (Stanisława Ignacego Witkiewicza), Faust (Johanna Wolfganga Goethego). Każda wkładka zawiera wyrafinowane artystycznie projekty scenografii Jadwigi Mydlarskiej-Kowal do tryptyku Fenomen władzy, przygotowanego wraz z autorem książki na Małej Scenie dla Dorosłych Teatru Lalek we Wrocławiu w latach 1985, 1987, 1989. (...)
Mój teatr zapisany w kilkudziesięciu krótkich tekstach to summa przemyśleń artysty na temat swojej działalności i czasów, w jakich przyszło mu działać. Tom bez anegdot oddających koloryt tego niewielkiego środowiska, ale niepozbawiony spokojnych i wyważonych refleksji o zawodzie czy sztuce. Nie jest to systematyczny podręcznik lalkarstwa, uczony wykład, raczej rozmowa z kimś, kto chce słuchać podczas spotkania czy wykładu.
Każdy, kto się tą dziedziną sztuki interesuje, znajdzie dokładne informacje na temat warsztatu lalkarza, omówienie technik pracy aktora z wieloma odmianami lalki oraz ich historycznych przemian. Hejno dzieli się przemyśleniami o swoim zawodzie w sposób bezpretensjonalny i konkretny. Nie podkreśla własnych niewątpliwych zasług, ani nie tworzy na siłę teorii.
