A

Gabriela Abrasowicz

Gabriela Abrasowicz – tłumaczka, doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa, absolwentka filologii słowiańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Autorka serii artykułów naukowych, w których dzieli się wynikami badań nad postjugosłowiańskim dramatem i teatrem z perspektywy antropologii ciała, gender studies i transkulturowości. Zajmuje się przekładem dramatopisarstwa głównie chorwackiego, serbskiego i bośniackiego na język polski. Część sztuk została przedstawiona publiczności teatralnej w Polsce jako czytania sceniczne lub spektakle.

Źródło zdjęcia: instytuthertza.pl

Magdalena Abraham-Diefenbach (ur. 1979)

Dr Magdalena Abraham-Diefenbach – studiowała filozofię i socjologię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika oraz germanistykę w Kolegium Nauczycielskim w Toruniu i Katowicach, pracownica naukowej Katedry Zabytkoznawstwa Uniwersytetu Europejskiego Viadrina, przewodnicząca zarządu stowarzyszenia Institut für angewandte Geschichte – Gesellschaft und Wissenschaft im Dialog e.V. (Instytut Historii Stosowanej – Społeczeństwo i Nauka w Dialogu). Zajmuje się badaniem tożsamości regionalnej polskich ziem zachodnich, poszukiwaniem śladów żydowskich na Kaszubach oraz w Słubicach, a także historią kina na granicy polsko-niemieckiej. 

Źródło zdjęcia: mare.usz.edu.pl

Jerzy Achmatowicz (ur. 1951)

Jerzy Achmatowicz – doktor filolog, prawnik, filozof, dziennikarz, iberysta, emerytowany pracownik Instytutu Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, tłumacz języka hiszpańskiego, działacz polonijny w Meksyku i Chile. Interesuje się procesami akulturacji kierowanymi przez franciszkanów w Meksyku w XVI wieku. Jako dziennikarz wprowadził problematykę polską do prasy meksykańskiej oraz do głównego dziennika Chile „El Mercurio”. Tłumacz wierszy i propagator twórczości laureatki Literackiej Nagrody Nobla Wisławy Szymborskiej w Chile i Ameryce Południowej. 

Źródło zdjęcia: researchgate.net

Valens Acidalius (1567–1595)

Valens Acidalius, znany też jako Valtin Havekenthal, był niemieckim krytykiem i poetą piszącym po łacinie. Urodził się w Wittstocku, jako syn luterańskiego pastora. Studiował medycynę i filologię łacińską w Rostocku, Griefswaldzie i Helmstedtcie, a później przeniósł się do Bolonii, gdzie uczył się medycyny i filozofii. W związku z powtarzającymi się chorobami, przeniósł się do Niemiec (Breslau, następnie do Neisse). Pomimo złego stanu zdrowia był w tych latach zajęty studiowaniem Apulejusza, Plauta i innych autorów. Ostatnie miesiące jego życia przyćmiły brutalne ataki, jakich doznał jako rzekomy autor żartobliwej broszury Disputatio nova contra mulieres, qua probatur eas homines non esse, która została błędnie zinterpretowana. Spośród jego licznych prac krytycznych na temat autorów łacińskich za jego życia ukazały się jedynie Curtium Animadversiones. Jego najlepsze opracowania, zwłaszcza na temat Plauta i Tacyta, zostały później opublikowane przez jego brata Christiana. Zmarł w wieku 28 lat.

Jehuda Amichaj (1924‒2000)

Jehuda Amichaj (hebr. יהודה עמיחי, właśc. Ludwig Pfeuffer) ‒ izraelski poeta tworzący po hebrajsku. Urodził się w ortodoksyjnej rodzinie żydowskiej. W 1935 r. wyemigrował z bliskimi do Palestyny. Na początku zamieszkał w Petach Tikwie, potem w Jerozolimie, gdzie mieszkał do końca życia. W roku 1942 zrezygnował z praktyk religijnych. W czasie II wojny światowej wstąpił jako ochotnik do Brygady Żydowskiej w ramach Brytyjskiej Armii w Północnej Afryce i Włoszech. Zaangażował się w aktywności przemytnicze broni i działał w ruchu „Alija Bet”. Walczył w wojnie o niepodległość w 1948 r.  Po zakończeniu działań wojennych, podjął studia z literatury hebrajskiej i biblistyki na Uniwersytecie Hebrajskim. Wydał wiele tomów poezji, dwie powieści, tom opowiadań, tom dramatów i słuchowisk. W języku polskim ukazały się dwa tomy poetyckie pt. Koniec sezonu pomarańczy oraz tom Otwarte zamknięte otwarte.

Anar (ur. 1938)

Azer. Anar Rzayev Rəsul oğlu - azerski pisarz, reżyser i scenarzysta filmowy.
Ukończył filologię na uniwersytecie państwowym w Baku. Ukończył także kursy dla scenarzystów i reżyserów w Moskwie. Literacko zadebiutował w wieku 22 lat publikując wiersze na łamach pisma Azerbejdżan. Gatunkiem, w którym się najczęściej porusza jest fantastyka. Jednak jego dzieła nie są całkowicie oderwane od rzeczywistości, ponieważ często porusza w nich kwestie społeczno-moralne współczesnej ludzkości. Prezes Związku Pisarzy Azerbejdżanu. Funkcję tę pełni od 1987 r., a w latach 1938-1939 prezesem był jego ojciec Rəsul Rza. Laureat licznych azerskich nagród literackich. Uhonorowany Orderem Istiglala (Istiqlal ordeni) - najwyższym azerskim odznaczeniem państwowym.

Źródło zdjęcia: Адыгезалов, CC BY-SA 4.0

Jacek Antczak (ur. 1969)

Jacek Antczak ‒ reporter. Ukończył kulturoznawstwo na Uniwersytecie Wrocławskim. Studiował również polonistykę. Od 1993 roku pracował w „Gazecie Wyborczej”. Następnie pełnił funkcję reportera w Radiu Kolor, pracował również w Telewizji Wrocław
i udzielał lekcji dziennikarstwa w szkołach średnich. Przez 10 lat pisał reportaże dla „Słowa Polskiego”, gdzie był także odpowiedzialny za kierowanie działem kultury i społecznym. Od grudnia 2003 roku objął stanowisko szefa działu kultury, redaktora magazynu, wydawcy oraz kierownika reportażu miejskiego w „Słowie Polskim ‒ Gazecie Wrocławskiej”. Później pełnił rolę zastępcy kierownika działu opinii i wydań magazynowych w dzienniku „Polska ‒ Gazeta Wrocławska”. Ponadto, był inicjatorem i redaktorem „Gazety Europejskiej Stolicy Kultury 2016”. Otrzymał kilka nagród za swoje reportaże m.in. nagrodę przyznawaną przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich. Autor kilkudziesięciu reportaży publikowanych, m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Agorze”, „Nowym Państwie”, dzienniku „Życie”, a także portalach internetowych i gazetach regionalnych. W Radwanicach najlepiej idą romanse (2003) ‒ zbiór reportaży, był jego debiutem książkowym. Opublikował jeszcze m.in. Reporterka. Rozmowy z Hanną Krall (2007), Wrocławianie (2008), Adam Wójcik. Rzut bardzo osobisty (2013), Prezydent. Rafał Dutkiewicz (nie tylko) o Wrocławiu (2018) oraz Piotr Hercog. Ultrabiografia (2019). Od 2015 roku jest dziennikarzem Radia Wrocław Kultura.

Rose Ausländer (1901-1988)

Rose Ausländer, z domu Scherzer, to żydowska poetka liryczna, pochodząca z Bukowiny, tworząca w językach niemieckim i angielskim, zamieszkała w Rumunii, Stanach Zjednoczonych i Niemczech.
Pisarkę, żydowską Cygankę, ukształtowały doświadczenia pobytu w getcie i wieloletniej emigracji. Bardzo długo była nieobecna na scenie literackiej w krajach niemieckojęzycznych. Kiedy na niej zaistniała, zjednała sobie publiczność, będąc głosem pocieszenia i pojednania po Holokauście.

Żródło zdjęcia: Aus Nachlaß Max Scherzer, Domena publiczna